زشت و زیبا

سلطان محمود با جمعی از شعرا خواست به بالای عمارتی برود که ۱۸ پله داشت ٬ گفت که میتواند  

هجده مصرع بگوید که در اولی مرا هجو و در دومی مرا مدح کند؟ ٬ هیچکس قبول نکرد جز اسدی  

طوسی که گفت :

خواهم اندر تو کنم ای بت پاکیــــــــــزه خصـــــــال      نظر از منظــر خوبی شب و روز و مه و ســـال
خفته باشــــــــــی تو و من میزده باشم همه شب      بوســـه ها بر کـف پای تو ولیکــــــــن بخیـــــال
غرق شد تا به پر القصـــــــــــه که نتوان بکشیــــد      تیر مژگان که زدی بر دل ریشـــم فی الحـــال
وه که بر پشت و افتادن و جنبش چه خوش است      کاکـــل مشک فشــــــان از طرف باد شمـــــال
یاد داری کــــــــه تورا شب بسـحـــــــــــــر میکردم      صد دعا از دل مجروح پریشــــــــــــان احـــــوال
عاشقـــانت همه کردنـــــــــد چرا ما نکنیــــــــــــم      برسر کوچــــــــه تماشای قد و قامـــت و خــــال
مادرت کان کــــــــرم بود بداد از پـــس و پیـــــــش       به فقیران لب نان و به یتیمــــــــان زر و مـــــال
بکشــــــــم از تو و با دامــــــــــن خود پاک کنــــــم       مـــــوزه از پای تو ای سرو خرامــــــان احــــوال
طوســــــــــی خسته اگر در تو نهـــــــد منع مکن       نام معشوقی و عاشق کشی و حسن و دلال